En weer terug in Zuid-Afrika

Hoi allemaal,

Nick Kershaw is dus nog in leven, Chris Cornell niet meer. Het eerste hadden wel verwacht, het tweede niet. We hebben het nieuws niet gevolgd de afgelopen dagen. Het laatste wat we hebben gezien is dat er nog steeds geen nieuwe bondscoach was en dat iedereen tegen iedereen aan het fitten was hierover.
Wat we wel hebben gedaan is een dag-op-dag verslag bijgehouden van de afgelopen dagen. Hopelijk is alles een beetje te volgen.

We trappen af waar we de vorige keer gebleven waren: Kunamaga.

Groetjes en tot in NL,
M&M


Dag 18 Kunamaga > Makgadikgadi
===========================
Een afstand van hemelsbreed 3 kilometer vandaag. Gisteren stonden we aan de linkerzijde van Boteti rivier, vandaag gaan we naar de rechterzijde. Een veerman met een minimale veerpont zet ons over. Het is meer een drijvend platform waar net een auto op past en die wordt aangedreven door een buitenboordmotor die luidkeels zijn best doet om ons over te zetten. De veerman zorgt er voor dat we netjes de pont oprijden. Veel ruimte voor het compenseren van fouten is er niet. De pont helt vervaarlijk over naar rechtsvoor als we er op rijden, maar de veerman heeft dit blijkbaar vaker gedaan en wordt er niet warm of koud van. Nadat de pont zich heeft gesetteld kunnen we gaan. De beklimming van de oever is steil en onverhard, alweer geen probleem voor de Landcruiser. Wijzelf staren enige tijd naar de blauwe lucht vanwege de steilheid. Maar na de klim staan we direct voor de toegangspoort van de Makgadikgadi en mogen we, na aanmelden, naar binnen. Snel naar de camping gegaan om een wasje te plegen en in de voormiddag een gamedrive gemaakt. We wisten niet wat we moesten verwachten, omdat het dierenleven in de Makgadikgadi sterk afhankelijk is van trek van de dieren. Echter, het was alweer prachtig. We hebben deze vakantie ontzettend veel geluk: nijlpaarden, olifanten, antilopen, zebra’s, kudu’s, giraffen en nog veel meer beestenboel. Geen roofdieren, maar genoeg om ons te vermaken.
Overigens de oplettende lezer zal zien dat dit de eerste keer is dat we olifanten hebben gezien. Dat klopt, in de Kgalagadi en de Kalahari zitten geen olifanten. Ook geen zebra’s. Dat wisten we overigens niet, we dachten dat die beesten wel een beetje door heel Botswana zouden zitten.

Die avond te vroeg te tent in moeten gaan, omdat er te veel vliegend ongedierte was. We stonden op een campsite aan de Boteti rivier, maar helaas hadden we nauwelijks uitzicht op de rivier vanwege het struikgewas. We konden wel alles horen. Waar we van schrokken was een gevecht tussen een aantal nijlpaarden. De boosaardige klinkende diepe geluiden van die beesten waren zo knoerthard dat ze echoden tegen de oevers aan. Angstaanjagend en indrukwekkend tegelijkertijd. Maar samen met het vliegende ongedierte waren de geluiden van de nijlpaarden genoeg om ons vroeg de tent in te jagen.



Dag 19 Makgadikgadi > Nxai Game Reserve
==================================
Wat begon als een rustige, wellicht saaie dag ontwikkelde zich tot een voor ons wel speciale dag. We zitten nu in South Camp op Nxai Game Reserve een G+T te drinken om alle indrukken te verwerken. Bij het inschrijven bij de toegangspoort van Nxai kregen we uitleg over de routes. We zouden eerst naar een aantal baobab bomen (Baines Baobabs, beroemd van een of ander schilderij) gaan en vandaar uit door naar de camping. We moesten vooral niet via weg X gaan om naar Baines te gaan, maar eentje noordelijker pakken (weg Y). Weg X zou via zoutpannen gaan die te zacht en te modderig waren en weg Y zou daar langs gaan. Wij hebben dus netjes voor weg Y gekozen. En inderdaad, die was op wat kuilen na easy peasy. Bij de Baobabs sprak een man ons aan en vertelde ons dat hij vast stond. Hij had per ongeluk weg X genomen. Er was gelukkig nog een toergroep aanwezig en wij gingen eventjes met de gidsen in overleg om te kijken wat we konden doen. Marjolein en ik hadden namelijk wel de intentie om te helpen, maar wilden niet onszelf vastrijden in zoutpannen. Ook hadden wij de hulpmiddelen: een lier, trekband en nog wat andere zooi. Uiteindelijk gingen de twee gidsen een kijkje nemen om de situatie te bepalen en daarna zijn een van de gidsen en wij naar de plek des onheils gereden. Daar stond de auto…. een Toyota Hilux met beide assen weggezakt in kleverige blubber (een zoutpan heeft een harde bovenkant, maar onder de zoutkorst is het heel dik modder). Zonder hulp zou die auto er nooit meer uitkomen. De berijders van die auto (Frans stel) waren tot op zo’n 150 meter de Baobabs genaderd, maar hadden domme pech. Het heeft begin dit jaar veel geregend in Botswana en al dat water is als het ware onzichtbaar aanwezig onder de zoutkorst in de vorm van modder. De Fransen waren dwars door de korst gezakt. Marjolein, de gids en ik gingen aan de slag met lier, trekbanden, trekkettingen en alle PK’s van de Landcruiser en na 1,5 uur hadden we de auto vrij. GEWELDIG! Het Franse stel was helemaal blij, wij waren blij en de gids was blij. Je wilt niet weten hoe de auto van die Fransen er uit zag van binnen en van buiten…. Om aan te geven hoe lastig het was om die auto er uit te krijgen; de lier hebben we als eerste gemold. Vervolgens maar de brute kracht van de Landcruiser gebruikt in lage gearing met alle drie de differentiëlen vastgezet. Het maximale was dus nodig. Voor degene die nu denkt:”wat is een lage gearing, wat is een differentieel” >> wikipedia

Na dit avontuur zijn we samen de gids teruggereden naar de plek waar hij de toergroep had achtergelaten. Daar nog eventjes geluncht en veel gelachen (grappen en grollen over de relatie tussen man en vrouw kennen ze in Botswana ook, en in de kern zijn hetzelfde als onze grappen). Om een uurtje of 2 richting de camping gegaan en daar dus de dik verdiende G+T gemonteerd. Oh ja, ook nog wat olifanten gezien, maar dat doet er verder niet toe. M&M en de gids hebben mensen gered!!!

Mogelijk moeten we ons reisschema aanpassen. De gidsen vertelden ons dat de route naar Kubu Island die we overmorgen gaan doen er niet goed bij ligt. We willen ab-so-luut geen risico lopen op eenzelfde situatie als de Fransozen hebben gehad. We gaan dus morgen maar eens bellen met de mensen van Kubu om te kijken of we er kunnen komen.



Dag 20 Nxai Game Reserve
=====================
Vandaag een rustig dagje. Vanmorgen eerst een wasje gedaan en daarna een gamedrive gemaakt door de game reserve. Weinig gezien, vooral veel moeten sturen om de gaten en sleuven in de single track te ontwijken. Het is hier goed kapot gereden in de natte periode. Hierna het belangrijkste voor vandaag gedaan: bellen met Kubu. Aangezien we geen bereik hebben en we liever niet de satelliettelefoon wilde gebruiken (torenhoge belkosten), hebben we aan een stafmedewerker van Nxai Game Reserve gevraagd of wij op z’n kantoor mochten bellen met een vast toestel. Al met al geen probleem, maar die beste man wilde zelf ook wel een belletje plegen. Super service! Resultaat is dat we nu een veilige route naar en van Kubu hebben, weten waar we kunnen tanken en weten dat de hoofdweg die we eerst nog moeten nemen nog steeds onder water staat. Dat laatste hadden we thuis tijdens de voorbereiding van deze vakantie al gezien. Het betreft de snelweg tussen Gweta en Nata. Voor een 5-tal kilometers is de weg door de enorme regenval van de afgelopen maanden onder gelopen. In principe kunnen terreinauto’s zelfstandig er door, maar er rijdt ook een vrachtwagen heen en weer waar je de auto op kan zetten. Een soort van veerpont met wielen dus. Overigens een prachtig voorbeeld van de vindingrijkheid van de mensen hier.
Morgen gaan we zien of alle informatie klopt. We zullen in ieder geval extra vroeg vertrekken, zodat de tijd aan onze zijde is.



Dag 21 Nxai Game Reserve > Kubu Island
=================================
Kubu is toch onze favoriete plek in Botswana. Het gaat niet om dieren, maar meer om iets mystieks. Het is lastig uit te leggen wat er zo speciaal is aan Kubu. Het is een eiland in een zoutpan vol gegroeid met Baobab bomen, meer niet eigenlijk. Vorige vakantie waren we er en toen hadden we een mega onweersbui en nu gaan we er dus weer naar toe. Op de een of andere manier heeft het een magnetische werking op ons.
Vroeg vertrokken (ongeveer 7:00) en in de ochtendzon dwars door Nxai Game Reserve naar de hoofdweg gereden. Ongeveer 35 kilometer waar we iets meer dan een uur over deden. Onderweg nog een olifant gezien, maar verder niets spannends. De hoofdweg naar Nata genomen. Nata is niet meer dan een kruispunt van twee hoofdwegen, maar er is altijd diesel voorhanden en dat hebben we nodig. Een lange saaie weg. We zien wel vaak dat de landerijen waar de snelweg doorheen loopt ondergelopen zijn, maar de weg zelf blijft droog. Tot een kilometer of 50 voor Nata. Het asfalt wordt slecht, veel gaten (wel hier en daar herstelt) en dan houdt het asfalt zelfs op. Compleet weggespoeld. Even later staat de boel toch echt onder water. Toevallig komt er net een man van de andere zijde die we eventjes aanhouden om naar de stand van zaken te vragen. Hij geeft aan dat het wel te doen is voor een terreinauto als de onze. Inderdaad; na een kilometer door het water geploegd te hebben staan we aan de overkant. En daar herhaalt zich hetgeen wat aan onze startzijde gebeurde, alleen zijn wij nu degene die zeggen dat je met een terreinauto er wel door heen komt. Verder vormde de weg geen probleem. Overigens, er is ook een omleidingsroute aanwezig. Doordat Botswana weinig hoofdwegen kent, is deze omleiding meer dan 400 kilometer langer dan de originele route….
Naar Kubu toe was het net als de vorige keer: erg stoffig en hobbelig. Je moet er wat voor over hebben om er te komen. De zoutpan naar Kubu over ging perfect; deze was droog en daardoor hard als steen.
Op Kubu ons gemeld bij de ranger, dit bleek dezelfde ranger te zijn als de vorige keer. Praatje mee gemaakt en vervolgens onze campsite op gezocht (dezelfde als de vorige keer, vanwege het mooie uitzicht). Die avond geen onweersbuien of harde wind, maar een prachtig heldere lucht. We zaten in een soort van koepel van sterren. Supermooi!



Dag 22 Kubu Island > Khama Rhino Sanctuary
====================================
Het zit er bijna op. In Khama Rhino Sanctuary onze laatste overnachting op Botswaanse bodem. Khama is niet super spannend, maar meer een handige plek om te kamperen. Er zijn wel neushoorns en die hebben we dan ook gezien. Ook een hele jonge neushoorn baby, nog duidelijk in z’n babyvet en nog erg onhandig op de pootjes. Heel koddig allemaal.
Onze vakantie zou deels overlappen met die van een collega van Marjolein (hoe klein kan de wereld zijn) en die collega kwamen we in Khama tegen. Eventjes koffie mee gedronken, ervaringen uitgewisseld en de auto’s laten zien. Zij hadden een Landcruiser met daktent en wij dus een bushcamper.



Dag 23 Khama Rhino Sanctuary > Madikwe - Thakadu River Lodge
==========================================
Voor mijn gevoel, ergens heeeeeel lang geleden waren we in Zuid-Afrika nog onwennig onderweg met die Landcruiser. Nu zijn we weer terug op Zuid-Afrikaanse bodem. De Landcruiser hebben we nu goed onder de knie en ik durf inmiddels ook wel te verklappen dat we de Landcruiser een naam hebben gegeven: Chuck. Natuurlijk afgeleid van de acteur Chuck Norris. Een noeste einzelgänger die met weinig woorden en veel kracht alle overwint. Als hij al iets zegt doet hij het brommend, maar het liefst laat hij zijn spieren spreken. Chuck heeft laten zien dat hij in het terrein de beste is. Op het asfalt en vooral met andere auto’s in zijn buurt is hij minder in zijn element.

Maar goed, we zijn dus weer in Zuid-Afrika. In het game reserve Madikwe en dan de Thakadu River Lodge om precies te zijn. Twee dagen alle luxe en eventjes bijkomen van de toch wel intensieve vakantie. Thakadu is hier de perfecte locatie voor: zwembadje met uitzicht, safaritent aan het water, eten wordt geregeld voor ons, noem maar op….. Gamedrives staan al gepland dus we hoeven alleen maar eventjes vanuit bed naar de safari-auto te lopen. Oh ja, en natuurlijk heel lang douchen wat is er wel bij in geschoten de afgelopen tijd.



Dag 23 Madikwe - Thakadu River Lodge
=========================
Vannacht slecht geslapen. Geen idee waarom; het bed was heerlijk, geen vervelende geluiden. Wellicht toch het gevoel van ‘einde vakantie’ of was het mogelijk het gevoel van ‘te veel gegeten’. Sjezus, wat was het diner van afgelopen avond goed. In een soort van tuin met meerdere houthaarden (het is hier ’s-avonds onder de 10 graden) heerlijk gegeten. Niet overdreven luxe maar degelijke gerechten perfect bereid. Bijvoorbeeld de ossenstaartstoof die ik had was supergoed. De wijn trouwens ook, net zoals de Zuid-Afrikaanse port.
Vanmorgen ging onze wekker om 5:25. Dit hadden we gedaan om niet gewekt te worden door het telefoontje van de receptie. We zouden om 5:30 een wake-up call krijgen, omdat we om 6:00 op safari zouden gaan. Onze wekker heeft een aangenamer geluid dan de telefoon van onze tent. Overigens hoorden we ook de telefoon in de tent van de buren overgaan. Tenten dempen geluid slecht en schel telefoongeluid draagt ver.
Iets over zessen reden we samen met een aantal andere toeristen en Duncan onze ranger Madikwe in. Een mooie maar wel bitterkoude safari. Iedereen was goed voorbereid en had meerdere lagen aangetrokken. De safari-auto was gevuld met 7 Michelinmannetjes. Duncan had ook nog voor iedereen een dekentje meegenomen. Een mooie safari gehad waarbij Duncan via de radio steeds in contact stond met andere rangers om informatie te delen. Hierdoor best wel veel gezien: leeuwen, veel olifanten, giraffes en ga zo maar door. Ik had eigenlijk mijn pijlen gezet op hyena's en wilde honden, maar die hebben we helaas niet gespot. Om een uurtje of 10 waren we weer terug en zaten we achter het ontbijt. Ook dit ontbijt was weer super, net als het diner. Het is nu bijna 12:00 en over een uurtje start de lunch. We slaan die maar over anders komen in de twee dagen dat we hier zijn net zo veel aan als dat we de afgelopen weken verloren hebben en dat zou jammer zijn.



Dag 24 Madikwe - Thakadu River Lodge > Jo’burg > naar huis
=======================================
Dus wat heel lang niet heeft bestaan (vooral in de Kalahari), bestaat toch; we gaan weer naar huis. Het was weer een prachtige vakantie. Eigenlijk heel anders dan de vorige keer in Botswana. Dit keer was de ‘dierendichtheid’ minder, edoch er zijn maar weinig gebieden in Botswana die kunnen tippen aan Chobe en Moremi waar we de vorige keer waren. Dit keer waren we meer op ons tweeën aangewezen en moesten we tanken en boodschappen doen veel beter plannen. Dit keer waren we ook meer off road en het terrein was ook zwaarder. Het grootste verschil met de vorige keer is toch wel dat we meer ervaren zijn en soepeler onze gang vinden in het dagelijkse leven van de doe-het-zelf-safari-ist. Hierdoor hebben we meer tijd om te genieten en beleven we iedere dag een stuk relaxter.
En de auto? Het bushcamperconcept is ons uitstekend bevallen. Als het mogelijk is gaan we dit een volgende keer ook weer doen. Het hoeft niet perse een Landcruiser te zijn. Om heel eerlijk te zijn had een Toyota Hi-lux ons ook overal gebracht, zij het met meer moeite en wellicht meerdere pogingen om bepaalde situaties zoals zandduinen te bedwingen. We zouden het in ieder geval geen probleem vinden als Chuck ons de volgende keer weer mag vergezellen! Dit keer wel met andere speakers, want die krantenpapier dingen die nu gemonteerd zijn kunnen echt niet. De radio moet wel zo hard staan om de muziek enigszins te kunnen volgen dat een goed gesprek niet meer mogelijk is.