Klaar voor deel 3: de Makgadikgadi

Hi allemaal,

We zijn helemaal gezond en wel uit de Kalahari gekomen. Het was een geweldige ervaring!
En vandaag een meevaller. We zitten in het gehucht Khumaga met zowaar Wifi! We hebben weer van de afgelopen dagen een verslag bijgehouden. Die vind je hieronder. Veel leesplezier gewenst!

Groetjes,
M&M



Dag 13 - Ghanzi > CKGR - Motopi
===========================
Ofschoon ik me voor deze vakantie geen echte doelen had gesteld (behalve het zelf spotten van leeuwen) en me geen top reisdoel had bedacht (alhoewel Kubu mij weer erg trekt) was ik toch wat zenuwachtig vanmorgen. We gaan naar de Kalahari…. de Kalahari! Zo vaak al iets over gelezen, zo vaak al iets van gezien op TV en nu zijn we daar 4 volle dagen! Overigens is het de Central Kalahari Game Reserve (CGKR afgekort) om precies te zijn. De Kalahari zelf is een groter gebied. De CGKR is 52.000 km2 groot. Dit is groter dan Nederland. Het kan er vol zijn met wild, maar ook volstrekt leeg zijn. Dit hangt sterk af van het voedselaanbod in de CGKR. Ook hier kamperen we op minimale campsites en ook hier verwachten we weinig tot niemand tegen te komen.
Vanmorgen de auto volgetankt en nog wat anti-muggen spray gekocht. Tussen 5 en 7 uur ’s-avonds barst het van de muggen. Daarna is het gedaan met het happy-hour. En vervolgens via de Trans-Kalahari Highway naar de CKGR gereden. Die Trans-Kalahari Highway klinkt meer dan het is. Het is de directe verbindingsweg tussen Windhoek (NAM) en Johannesburg (ZA), maar veel verkeer hebben we niet gezien. Sterker nog het was nagenoeg leeg. Ons geregistreerd bij toegangspoort (Tsau Gate) waarbij ik kon zien dat de vorige bezoeker twee dagen geleden de CKGR was binnen gereden. Een Belgische groep van 5 personen die op dezelfde campsite als wij verbleven. Hierna het park in richting de campsite Motopi 1. Na een uurtje over een redelijk goede single-track gereden te hebben zagen we ze weer: Leeuwen. Dit keer drie leeuwinnen. Prachtig! Forse dames overigens, gespierd, atletisch. Weer veel gefilmd en gefotografeerd. De dames waren er niet heel erg blij mee, maar kom op zeg. Hoe vaak zien wij 3 van die prachtige blondines. Uiteindelijk gingen ze een eind verder op liggen en gingen wij weer verder. Qua dierenrijk nog een opvallend donkere giraffe gezien en een vliegende Kori Bustard. De Kori Bustard (Nederlandse naam weet ik niet) weegt 36 kilo en kan vliegen, maar loopt liever. Behalve dan als er 3000 kg aan Toyota Landcruiser onderweg zijn pad kruist. We hebben al heel vaak Kori Bustards gezien, maar nog nooit een vliegend.
Qua natuur lijkt de CKGR erg saai: veel houtige struiken, weinig bomen. Maar als je goed kijkt zie je een divers landschap dat razendsnel verandert. Binnen de ogenschijnlijke weinige variatie dus heel veel variatie.
De weg naar Motopi 1 was enerverend. Er was steeds meer overgroei van struiken en gras waardoor we moeite hadden om het pad te blijven volgen en begonnen te twijfelen aan de juistheid van de navigatie. Uiteindelijk is alles gelukt en typ ik dit berichtje vanaf Motopi 1 om 19:20. Het wordt tijd om de tent in te gaan, want het vliegend gespuis begint behoorlijk irritant te worden.


Dag 14 - CKGR - Motopi > CKGR - Passarge Valley
=======================================
De zonsondergang van gisterenavond viel tegen. Verscholen achter wolken en een aantal grotere struiken kneep hij ‘m er tussenuit. De maanopkomst daarentegen was schitterend. De maan kwam op als een fel oranje-rode bol. Marjolein en ik lagen er vanuit onze daktent lang naar te kijken. Deze ochtend rustig aan gedaan. De nacht was totaal stil. Geen mensengeluiden, maar ook geen dierengeluiden. Om 6:30 opgestaan, de auto wat opgeruimd, ontbijt klaargemaakt, lunch klaargemaakt zodat we deze in de auto kunnen eten en een systeempje bedacht voor onze afval. In de CKGR kunnen we nergens onze afval dumpen; de campsites hebben geen vuilnisbakken. We moeten dus onze afval zelf meenemen. Echter hebben we niet de beschikking over de oerdegelijke en oer-Nederlandse Komo huisvuilzakken. We hebben een systeem bedacht dat we ons dagafval verzamelen in een kleinere zak en vervolgens die kleinere zakken weer verzamelen in een grotere zak. Hopelijk gaat dat niet lekken of scheuren door het ruige terrein waar we doorheen rijden. We hebben inmiddels al iets te vaak moeten opruimen doordat verpakkingen niet bestand waren tegen het gestuiter in de auto.
Tijdens het ontbijt hoorden we in de verte leeuwen brullen. Van dichterbij vele vogels die kwetterden en van heel dichtbij natuurlijk die eeuwige Afrika vlieg. Het maakt niet uit op welk tijdstip en waar je bent, er is altijd wel een vlieg in de buurt om eens lekker irritant rond je hoofd te vliegen.
Om een uurtje of 9 vertrokken we van Motopi 1 om als eerste naar Motopi Pan te gaan. Een zoutpan op ongeveer 8 kilometer. Na 4 kilometer gereden te hebben, kruiste ons pad die van een leeuwin. Hoe fantastisch kan je de dag beginnen? De leeuwin liep onverstoord pal langs de auto.

Motopi Pan bood wat we konden verwachten: een prachtig uitzicht, hier en daar een grazer (meestal Oryx en of springbok) en (roof)vogels. Omdat de Kalahari zo gigantisch groot is, kan je hier niet echt op gamedrive gaan. Het heeft meer te maken met geluk; op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Daarom zijn we gaan rijden en hebben ons niet gericht op wat we wilde zien, maar op wat de Kalahari ons liet zien. En het werd een prachtige dag! Eerst schoot er jachtluipaard voor ons het gras in. Verder zagen we een kudde giraffen van 14 stuks, waaronder een aantal kalfjes. En als klapstuk twee jachtluipaarden die langs onze auto liepen. De lunch hebben we in de auto gegeten pal naast een grote kudde oryxen. Voor de rest opvallend veel kori bustards gezien.
Qua landschap hebben we vandaag een soort Botswana uittreksel gehad. Het enige wat er niet bij zat waren de Kgalagadi zandduinen, maar voor de rest kwam er van alles voorbij wat eerder deze vakantie en de vorige Botswana vakantie hebben gezien: de lage bossen van Tuli, de stofweg van Kubu, etc. Heel grappig. En dat terwijl we vandaag maar 75 kilometer hebben gereden. Overigens de laatste 15 kilometer meestal stapvoets, omdat de regentijd de single track ontzettend diep had uitgegraven. We moesten een paar keer eerst stoppen en de route bepalen om niet vast te raken in de diepe en brede sleuven in de weg. Voor de rest was het vandaag prima te doen met de weg. Tot aan die laatste 15 kilometer lag de single track er goed berijdbaar bij. Meerendeel kon probleemloos in de 2WD modus (scheelt weer brandstof).

De campsite waar we nu opzitten heet Passarge Valley 2. Nummer 1 ligt 20 kilometer oostwaarts, nummer 3 20 kilometer westwaarts. We hebben vandaag dus in een straal van minimaal 20 kilometer geen mensen om ons heen. Aangezien de bandensporen in de tracks die we rijden al behoorlijk vervaagd zijn, is weinig menselijke aanwezigheid in het deel van de Kalahari waar wij zitten. Ik ben benieuwd of we tot aan Matswere gate (de poort waar we de Kalahari verlaten) nog mensen tegenkomen.
We hebben vandaag in ieder geval gezelschap van een groot aantal luid kwetterende wevervogels en van een familie grondeekhoorns. Iets verder weg zien we de struisvogels en oryxen door de vallei lopen.


Dag 15 - CKGR - Passarge Valley > CKGR - Kori Pan
=========================================
Vannacht een onrustige nacht gehad. Het was natuurlijk zaterdagnacht dus ook in de Kalahari een uitgaansnacht. Het begon met een beest die we vanuit onze tent niet zagen, maar wel uitstekend hoorde. Daarna riep de ene groep jakhalzen de andere groep en hadden we ook nog leeuwengebrul om ons heen. Die leeuwen hoorden we zo ongeveer de hele nacht. Eerst van ver ten oosten van onze site, daarna steeds dichterbij en vervolgens weer van ver ten westen van onze site. Ze waren dus langs onze campsite gelopen. Overigens hebben we geen spoor gezien van die leeuwen.
Door al dat gedoe buiten hebben we lekker lang naar buiten gekeken en zo zagen we pal naast ons in de boom een uil zitten. Dat was wel grappig, want die dag hadden we nog tegen elkaar gezegd dat je een uil alleen maar zou spotten als die pal naast je in een boom zou zitten. Dat klopt dus.
Deze ochtend weer zoals bijna altijd om 6:30 opgestaan. Dan houden onze blazen het niet meer uit en moet er geleegd worden. ’s-Nachts naar buiten gaan is niet zo slim, omdat er te veel meters tussen de veiligheid van de auto en de longdrop zit. En het is simpelweg ook te koud om eens lekker in de open lucht de behoefte te doen. Ontbijtje gegeten en opweg naar Kori Pan. We waren net 20 meter onderweg of we zagen voor het eerst sinds twee dagen andere mensen, en meteen verdeeld over twee auto’s. Raar gevoel. We hadden de afgelopen 48 uur alleen ons twee en nu blijkt dan toch dat we weer richting de meer bewoonde wereld gaan. Onderweg naar Kori Pan (zo’n 75 kilometer) kwamen we in totaal 8 auto’s tegen dus het was spitsuur. De meeste mensen zijn dagjesmensen die de Kalahari weer tegen zonsondergang verlaten. ’s-Avonds en ’s-nachts is het hier dus muisstil. Weinig dieren gespot vandaag, wel prachtige natuur gezien. Een vlakte helemaal begroeid met rode vetplantjes. Grasvlaktes waarvan het lijkt alsof er iemand met een precisie-instrument overheen is gegaan: al het gras lijkt dezelfde hoogte te hebben. De Kalahari is wonderbaarlijk mooi.
Vanmiddag ook voor het eerst de bushdouche van onze auto gebruikt. Eventjes de haren wassen. Toch wel lekker, want door al het stof zagen we er niet zo fris meer uit.


Dag 16 - CKGR - Kori Pan
=========================================
We hebben een ‘rustdag’. We hoeven nergens naar toe en kunnen op de campsite blijven. Vannacht was het steenkoud, de koudste nacht tot nu toe. Maximaal 5 graden. We hebben ons diep in de slaapzakken ingegraven. Vanmorgen toen we om 6:30 de auto uitkwamen zaten alle vogels met de donsveertjes naar buiten opgezet. Ook zij hadden het koud. De ochtendbehoefte was een ook een koude aangelegenheid. Lekker in de openlucht met de condens op de bril. De wasbeurt aan het kraantje van de auto was ook, laten we zeggen, verfrissend.
We gaan vandaag in ieder geval twee dingen doen:
1: Rustig ontbijten, Marjolein gaat pannenkoeken bakken
2: Kijken wat we nog moeten kopen aan eten en drinken. Morgen gaan we via stadje-van-niks Rakops naar de Makgadikgadi pans, echter Rakops is het enige stadje wat we tegenkomen. Daar moeten we in ieder geval tanken. Mogelijk hebben we ook wat basics nodig, zoals aanmaakblokjes en brandhout. Veel meer zal er in Rakops wel niet te krijgen zijn.
Het is nu 8:15 en de zon doet z’n best om de aarde weer op te warmen. Hier is de zon best wel goed in want ik denk er over om mijn trui uit te trekken. Over een uurtje of twee moeten we weer de schaduw opzoeken, omdat het te heet is.

Om een uurtje of 10 gingen we de auto in om een gamedrive te maken. We zaten elkaar net wijs te maken dat de natuur zich niet liet voorspellen of we kwamen een tweetal jachtluipaarden tegen. Binnen een kilometer van onze campsite! Dat was een geweldig begin van de gamedrive. Na 15 kilometer reden we langs een groep hele schattige grootoor vosjes. Dit zijn schemer / nachtdieren en we waren verbaasd deze te zien. Ofschoon ze niet uniek zijn, hadden wij ze nog nooit eerder gezien. Snel dus een lading foto’s en video’s gemaakt. Voor de rest van de dag veel van hetzelfde: oryx, giraffe, springbok, veel verschillende vogels, gnoe’s. Wel mooi natuurlijk.
Morgen verlaten we de Kalahari en gaan we naar de Makgadikgadi. De Kalahari was in ieder geval buitengewoon!


Dag 17 - CKGR - Kori Pan > Kunamaga
=========================================
Afgelopen nacht een rustige nacht gehad; jakhalzen op afstand, een uil die een beetje verlegen oe-hoe-de, en meer eigenlijk niet. Rustig aan ontbeten, afscheid genomen van de wevervogels die we zo ongeveer als huisdier konden beschouwen en toen richting de bewoonde wereld. Raar gevoel, om in totaal 4 dagen volledig afhankelijk te zijn van hetgeen er in de auto zit en dat nu achter te laten. We hebben bijna niemand anders dan onszelf gesproken in de CKGR en zijn heel weinig mensen tegen gekomen. En dan vanavond slapen we in een B&B en ontmoeten we, of we het willen of niet, andere mensen en zullen we weer ons moeten conformeren aan de sociale omgangsnormen. Niet dat we in een paar dagen tijd zijn veranderd in a-socialen, maar het is wel eens lekker om absoluut geen andere mensen om je heen te hebben. Aan de andere kant; vanavond wel een goede douche, een scheerbeurt en wellicht een bar, restaurant en wifi zodat we ook eindelijk antwoorden kunnen krijgen op onze prangende vragen:
- Waarom is de zonsopkomst en zonsondergang hier mooier dan in Nederland
- Waarom is de maanopkomst hier soms oranje/rood
- Wat is er gebeurd met Nick Kershaw

De afgelopen dagen zo volledig op onszelf aangewezen te zijn voelde in ieder geval heerlijk en bevrijdend. Voor een aantal dagen kunnen we goed zonder mensen om eens heen (no offence), is het heerlijk om een heel beperkt en simpele leven te leiden en hebben we de relatieve luxe die thuis biedt niet nodig, echter zonder de ‘echte’ wereld om eens heen kunnen we niet. Ooit moeten we richting de bewoonde wereld; al was het alleen omdat de diesel en koffie opraakt. En zonder koffie……

De weg van onze campsite naar de uitgang van de CKGR was ontzettend slecht. Het regenseizoen en de terreinauto’s hadden hun sporen achter gelaten. Diepe sleuven, heel veel stof, vaak stapvoets en dan met een scheef hangende auto 20 meter proberen te overbruggen. Het lukte natuurlijk allemaal, omdat de Landcruiser gemaakt is voor dit werk. Gepoogd om te tanken in het eerste dorpje met een pompstation; helaas geen diesel. Uiteindelijk 100 kilometer omgereden om diesel te tanken. De dorpjes die we tegenkwamen hadden niet veel te bieden. De winkeltjes leken wel elkaars spiegelbeelden. Vooral heel veel dingen die we niet nodig hadden, verder veel van hetzelfde (hebben ze hier maar een merk ketchup???) en natuurlijk geen koffie. De omgeving waar we doorreden was bizar vlak en leeg. Tot aan de horizon een grote vlakte met een paar boompjes en vooral koeien en geiten.

Nu zitten we in Tiaan’s B&B in Khumaga. We kunnen de toegang tot Makgadikgadi zien, aan de andere kant van de Boteti rivier. De B&B is blijkbaar populair bij zeer serieuze vogelaars waarvan we reeds een 5-tal hebben gespot. We voelen ons nog niet helemaal thuis, maar wellicht dat een douche en een verrekijker om ons nek hierin gaat helpen. We zullen maar niet zeggen dat er zeker drie vogels zijn overleden door onze vakantie (2 tijdens het rijden tegen de auto en 1 vloog in volle vaart op Khiding campsite tegen de auto aan) en dat we vanmiddag ternauwernood een grote gier konden ontwijken die vlak voor de auto langs vloog.

Morgen dus het Makgadikgadi park in. We kunnen ons er nog geen voorstelling van maken. Het is in ieder geval een enorme zoutpan, maar wat we er gaan zien, zien we morgen.