Middenin de Kalahari WIFI!

Goedemorgen Marjolein, goedemorgen Michiel. Hoe laat is het? Zes uur. Hmmm, een beetje te vroeg om op te staan. Maar aangezien we klaarwakker zijn kunnen we lekker naar de opkomende zon kijken.

We sturen dit bericht vanuit een boerderij met camping ergens in de Kalahari woestijn. De camping is eigenlijk niets meer dan een duin met aan de ene zijde net onder de top een braaiplaats met gootsteen en aan de andere zijde net onder de top een WC-tje met douche. We zijn de enige kampeerders, ofschoon het er met vier plaatsen nooit druk zal worden en hebben genoten van een prachtige Afrikaanse nacht. Absoluut geen lichtvervuiling waardoor we de mooiste sterrenhemel uit ons leven hebben gezien. Nooit geweten dat er zoveel sterren zijn..... De sanitaire plicht was ook erg grappig. Drie en halve rietenwand om een closetpot heen. Prachtig uitzicht over de duinen terwijl je bezig bent :)
Gisterenavond ook voor het eerst zelf gebraaid en een springbok filleetje soldaat gemaakt. Geschoten door de campingeigenaar zelf. Gin-tonic erbij en de Afrikaanse avond was voor ons compleet.

Tussen deze post en vorige post hebben we veel gedaan en gezien. Helaas wat problemen gehad met het vinden van WiFi connectie. Als we dit hadden gevonden hadden we of een stroomstoring of zo'n slechte verbinding dat het niet te gebruiken was....

We zijn zo langzamerhand aan het terugkeren naar Windhoek. Overmorgen vertrekken we weer naar Frankfurt. Enerzijds gaat de tijd als een dolle anderzijds lijkt hij hier wel stil te staan.... We zitten ook continu te klooien met datumdingen; zoals "welke dag is het vandaag".


Hieronder wat notities van de afgelopen dagen

De laatste keer dat er iets posten, was in Swakopmund. We wisten dat tussen Swakopmund en Windhoek erg weinig internetmogelijkheden waren, maar dat een stroomuitval net een van de twee mogelijkheden uitschakelt...... Maar goed hier ons relaas van de afgelopen week (voelt veel langer)...

We wisten dat dE rit van Swakopmund naar Sesriem lang zou worden. Niet zozeer vanwege de afstand, maar des te meer vanwege het wegdek (beter gezegd: het wasbord), vele stof en de hitte. Onze Hilux heeft airconditioning, maar de zon brandt door de ramen lekker door op armen en gezicht. De route was wel prachtig. Een paar mooie bergpassen, prachtige vergezichten, uitgestrekte savannes en ontzettend veel afwisseling. Wel heel veel stof, meer dan verwacht hadden.

In Sesriem onze tent opgezet bij een combinatie van camping, lodge, pompstation, winkel en auto werkplaats. Dit soort combinaties zie je hier in de uitgestrekte en bijna onbevolkte gebieden wel vaker. De campingplaats had bijna geen schaduw (consequentie van de hitte en de droogte hier), maar wel veel vliegen.... En zon... Het was er 44 graden.... Gelukkig daalt de temperatuur rap zodra de zon zakt, maar dan komen er weer andere diertjes los. In ons geval muggen, een enorme hoeveelheid muggen. Het kampvuurtje dat ik net aan had gestoken hebben we maar gelaten voor wat het was en we zijn rap de tent ingedoken. Daar was het niet veel beter, want de muggen wisten toch binnen te komen. Uiteindelijk heeft de DEET ons de nacht doorgeholpen, met de tent potdicht. Alle kieren en roosters met kleren afgedekt. De muggen bleven in grote getallen rondom de tent vliegen. We hoorden ze zoemen in de tent. De volgende ochtend vroeg opgestaan en wat navraag gedaan. Bleek dat de gehele omgeving te maken had met een muggenplaag. De lokalos die we spraken, zaten allemaal te klagen over de afgelopen nacht. Marjolein heeft op advies van een vrouw een spuitbus Doom gekocht (anti muggenspray met de enige juiste naam) en daarmee heeft ze onze tent gekuist. Later kwamen we er achter dat er een waarschuwingslabel in de tent zit om vooral geen insecticide te gebruiken, omdat dat de waterdichtheid van de tent aantast. Ach, gedane nemen geen keer en regen zit er de aankomen 6 maanden in Namibië toch niet in.

In Sesriem zitten we om Sossusvlei te bezoeken. Een van de bekendste gebieden van Namibië: de baksteenrode zandduinen en de dode bomen in Deadvlei. Ik zal hier weinig woorden aan hechten, want wat is dat gebied onbeschrijfelijk mooi! Tip: Google eens op Sossusvlei. M&M waren zo onder de indruk van de puurheid van deze natuur dat we zeker er van zijn dat niet een van onze foto's kan weergeven hoe het daar is.

Na Sesriem in twee etappes naar Luderitz gereden. Overnacht in Betta. Een boerderij met camping (en winkeltje... En restaurantje... En pomstationnetje). Weer geen oog dicht gedaan. Dit keer vanwege een haan die niet op wilde houden met kraaien. In Luderitz onze intrek genomen in een guesthouse met een zwarte eigenaar. Heel apart, want de meeste guesthouses en campings die wij hebben gezien, hadden blank management en zwart uitvoerend personeel. Hier dus niet. Dit was een "all black" gebeuren, net zoals de nacht want er was een regionale stroomuitval. Een klein drama voor supermarkten en horeca, want zonder generator kom je niet ver dan.

Luderitz hadden we als stop gekozen om Kolmanskop te bezoeken. Kolmanskop is een verlaten mijnstadje uit het begin van de 20e eeuw. Langzaam maar zeker "eet" de woestijn het stadje op. Schitterende foto's gemaakt en lekker rondgezworven; proberen om ons voor te stellen hoe het toentertijd geweest moest zijn. Behalve zand en diamanten (deze lagen in die tijd letterlijk voor het oprapen) was er niets. Alles wat in Kolmanskop stond en staat was / is ingevoerd en meestal vanuit Duitsland....

Vanuit Kolmanskop een lange rijdag gemaakt om bij de Fish River Canyon te komen. Weer een mooie rit. Na iedere bocht (zo veel zijn het er niet) verandert het landschap behoorlijk. De Fish River Canyon is / schijnt de op een na grootste canyon van de wereld te zijn. Het zou mij worst zijn, maar mooi is het in ieder geval wel. Ieder uitzichtpunt is spectaculair en we hebben ook een uurtje of anderhalf lekker offroad kunnen rijden naar een afgelegen uitzichtpunt.

Vanuit Fish River Canyon via een prachtige route naar de Kalahari gereden, richting Botswana. Aanbelandt op een camping bij een boerderij vanwaar we dit bericht bericht posten. Deze boer heeft een terrein van 14 kilometer diep met in totaal 33 duinenrijen op zijn land. We hebben schapen en koeien op zijn land gezien, maar weten niet of er nog meer graast. De bodem hier is erg schraal en om die beesten te kunnen laten grazen moeten ze kunnen migreren. Onderweg kwamen we veel boerderijen tegen. De meesten kilometers het veld n, maar ook een aantal direct aan de hoofdweg. Bijzonder om te zien dat in dit schrale land met een continue opeenvolging van zandduinen toch veel boerenbedrijven kunnen bestaan.

We spring de auto in en gaan noordwaarts. Ook weer naar een camping zonder dorp.

Groetjes,
M&M, die nog steeds onder de indruk zijn van dit bijzondere land