111
Door: Michiel en Marjolein
Blijf op de hoogte en volg MichielenMarjolein
28 November 2007 | Cambodja, Phnom-Penh
Hallo allemaal,
Als eerste willen we iedereen bedanken voor alle lieve en meelevende berichtjes. Ondanks dat we maar drie weken weg zijn is het toch leuk om te lezen hoe het in Nederland is (vooral het weer) en dat jullie met ons meeleven.
Dankzij al jullie gedachten hebben we de rit naar Sihanoukville overleefd. Het was een lange en erg warme dag en voor de deur van het guesthouse stond de teller op 111.88 km. Het had een paar kilometer minder kunnen zijn maar we reden verkeerd in de stad en moesten toen voor straf nog drie heuvels(ardennenstyle) extra beklimmen.
Laat ik bij het begin beginnen. 's morgens om 07.00uur weggefietst uit Kampot, uitgezwaaid door de eigenaar van het guesthouse en zijn zoon. Tot een uur of tien ging het prima maar toen begon de zon zijn werk te doen waar we in Nederland altijd zo blij mee zijn. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik hoopte echt dat het bewolkt zou worden, helaas dat gebeurde niet. Sterker nog, de begroeing ging over van heerlijke palmbomen naar lage struikjes, we fietsten inmiddels langs de kust en het landschap was vlak en kaal. Ik durf te wedden dat we echt ieder streepje schaduw hebben meegepikt maar toen we tegen 12.00 uur in Veal Rinh aankwamen waren we beide total loss. Daar gelunched met noodles en koude cola's en na een tijdje konden we weer verder, op naar het eindpunt. Weer iedere stipje schaduw meepakkend kwamen we aan bij de heuvels, die moesten we nog over om in de stad te komen en ik moet zeggen, dat viel niet mee. Het zijn geen hoge bergen en de klimmetjes zijn maar kort maar na 90 km zijn zelfs de kleinste klimmetjes best zwaar. Je kunt het ook positief bekijken, de derailleur heeft nu wel al zijn bladen gebruikt. Ik had een warme douche in gedachten en Michiel heeft zich in leven gehouden door te denken aan liters koud bier. Beide hebben we gekregen, heerlijk genieten dus na gedane arbeid.
Aangekomen bij het guesthouse van onze eerste keuze bleek dat ze nog net één kamer vrij hadden (met uitzicht op het ZWEMBAD). De dame na ons moest op zoek naar wat anders, want wij hadden natuurlijk geen bedenktijd nodig. Het gusthouse was op 150 meter van het strand, derhalve heben we de dag na aankomst volledig doorgebracht op het strand. Die dag kan ik (Michiel) het beste omschrijven met een titel van een boek van Herman Brusselmans: Plotseling gebeurde er niets. We hebben werkelijk geen klap gedaan die dag, behalve liggen, vruchtenshakejes drinken, inktvisjes eten, bier drinken en laten masseren (Marjolein dan, ik had me bezonnebrandmiddeld). 's-Avonds lekker gegeten met supervers zeegebeuren van de BBQ en plannen gemaakt voor de volgende dag.
De tweede dag van 'Dolce far niente'. Geld gewisseld en vervolgens naar een leuk visserdorpje in de buurt gegaan. Aldaar mijn nieuwste fietssok verloren aan een bijtende hond (gelukkig beet het kl%tebeest niet door, maar was het meer een warschuwingsbeet) en wat foto's gemaakt. Toen snel terug naar het guesthouse, want er moest verkoeling gezocht worden. Sihanoukville was bloedheet, zeker boven de 30 graden ondanks een zeewindje. Het zwembad bracht deze keer uitkomst. Heerlijk gelegen, gelezen en muziek geluisterd.
Vandaag met de bus aangekomen in Phnom Penh. Alweer ingecheckt in hetzelfde hotel. We kunnen daar namelijk onze fietsen veilig kwijt (in de hotelbar), de kamers zijn erg goed en het personeel is super. Zojuist hebben we een bezoek gebracht aan het horrormuseum van Phnom Penh: het Tuol Sleng museum. Dit museum is een voormalige gevangenis van de Rode Khmer e is nagenoeg hetzelfde gelaten als toen de Vietnamezen (die de Rode Khmer verdreven) het aantroffen. 12000 mannen, vrouwen en kinderen zijn in deze gevangenis vastgehouden en gemarteld, waarna ze werden vermoord op een van de killing fields hier in de buurt (fietsen we morgen naar toe). Ofschoon we 5 jaar geleden al het museum hadden bezocht, bleef het indrukwekkend.
Het is hier inmiddels Cromatijd (en pikkedonker) dus we sluiten af en gaan op jacht naar wat rijst en noodles.
Groeten en liefs,
Michiel en Marjolein
Als eerste willen we iedereen bedanken voor alle lieve en meelevende berichtjes. Ondanks dat we maar drie weken weg zijn is het toch leuk om te lezen hoe het in Nederland is (vooral het weer) en dat jullie met ons meeleven.
Dankzij al jullie gedachten hebben we de rit naar Sihanoukville overleefd. Het was een lange en erg warme dag en voor de deur van het guesthouse stond de teller op 111.88 km. Het had een paar kilometer minder kunnen zijn maar we reden verkeerd in de stad en moesten toen voor straf nog drie heuvels(ardennenstyle) extra beklimmen.
Laat ik bij het begin beginnen. 's morgens om 07.00uur weggefietst uit Kampot, uitgezwaaid door de eigenaar van het guesthouse en zijn zoon. Tot een uur of tien ging het prima maar toen begon de zon zijn werk te doen waar we in Nederland altijd zo blij mee zijn. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik hoopte echt dat het bewolkt zou worden, helaas dat gebeurde niet. Sterker nog, de begroeing ging over van heerlijke palmbomen naar lage struikjes, we fietsten inmiddels langs de kust en het landschap was vlak en kaal. Ik durf te wedden dat we echt ieder streepje schaduw hebben meegepikt maar toen we tegen 12.00 uur in Veal Rinh aankwamen waren we beide total loss. Daar gelunched met noodles en koude cola's en na een tijdje konden we weer verder, op naar het eindpunt. Weer iedere stipje schaduw meepakkend kwamen we aan bij de heuvels, die moesten we nog over om in de stad te komen en ik moet zeggen, dat viel niet mee. Het zijn geen hoge bergen en de klimmetjes zijn maar kort maar na 90 km zijn zelfs de kleinste klimmetjes best zwaar. Je kunt het ook positief bekijken, de derailleur heeft nu wel al zijn bladen gebruikt. Ik had een warme douche in gedachten en Michiel heeft zich in leven gehouden door te denken aan liters koud bier. Beide hebben we gekregen, heerlijk genieten dus na gedane arbeid.
Aangekomen bij het guesthouse van onze eerste keuze bleek dat ze nog net één kamer vrij hadden (met uitzicht op het ZWEMBAD). De dame na ons moest op zoek naar wat anders, want wij hadden natuurlijk geen bedenktijd nodig. Het gusthouse was op 150 meter van het strand, derhalve heben we de dag na aankomst volledig doorgebracht op het strand. Die dag kan ik (Michiel) het beste omschrijven met een titel van een boek van Herman Brusselmans: Plotseling gebeurde er niets. We hebben werkelijk geen klap gedaan die dag, behalve liggen, vruchtenshakejes drinken, inktvisjes eten, bier drinken en laten masseren (Marjolein dan, ik had me bezonnebrandmiddeld). 's-Avonds lekker gegeten met supervers zeegebeuren van de BBQ en plannen gemaakt voor de volgende dag.
De tweede dag van 'Dolce far niente'. Geld gewisseld en vervolgens naar een leuk visserdorpje in de buurt gegaan. Aldaar mijn nieuwste fietssok verloren aan een bijtende hond (gelukkig beet het kl%tebeest niet door, maar was het meer een warschuwingsbeet) en wat foto's gemaakt. Toen snel terug naar het guesthouse, want er moest verkoeling gezocht worden. Sihanoukville was bloedheet, zeker boven de 30 graden ondanks een zeewindje. Het zwembad bracht deze keer uitkomst. Heerlijk gelegen, gelezen en muziek geluisterd.
Vandaag met de bus aangekomen in Phnom Penh. Alweer ingecheckt in hetzelfde hotel. We kunnen daar namelijk onze fietsen veilig kwijt (in de hotelbar), de kamers zijn erg goed en het personeel is super. Zojuist hebben we een bezoek gebracht aan het horrormuseum van Phnom Penh: het Tuol Sleng museum. Dit museum is een voormalige gevangenis van de Rode Khmer e is nagenoeg hetzelfde gelaten als toen de Vietnamezen (die de Rode Khmer verdreven) het aantroffen. 12000 mannen, vrouwen en kinderen zijn in deze gevangenis vastgehouden en gemarteld, waarna ze werden vermoord op een van de killing fields hier in de buurt (fietsen we morgen naar toe). Ofschoon we 5 jaar geleden al het museum hadden bezocht, bleef het indrukwekkend.
Het is hier inmiddels Cromatijd (en pikkedonker) dus we sluiten af en gaan op jacht naar wat rijst en noodles.
Groeten en liefs,
Michiel en Marjolein
-
28 November 2007 - 11:27
Erik Jan:
Lekker he? Zo'n aziatisch strandje met BBQ? :) Geniet er goed van!
Als je nog eens wenst dat de zon weg gaat, denk dan maar aan 'onze' hollandse grijze herfst waar we al een week geen spatje blauw hebben gezien in de lucht ;)
ruilen? ... -
28 November 2007 - 11:56
Esther:
Ik wil oooook op vakantie!!! EJ wanneer gaan we boeken? Geniet er maar van! Dan tuigen we hier vast de kerstbomen op en zetten we de schaatsen vast in het vet ha ha. Heel veel plezier nog even in het mooie Cambodja! Liefs, Esther -
28 November 2007 - 13:52
Leoniek:
Hoi ontzettende bikkels!
Petje af voor jullie hete fietstocht....ik herinner me ook van dit soort heftige temperaturen van tijdens onze fietsvakantie in Gambia. Maar toch is het altijd weer meer dan de moeite waard. Lieve mensen en lekker eten maken veel goed niet waar? en zeker een lekker strand om even te chillen!
groetjes vanuit de ziekenboeg,
Krijn is bij ons de enige die nog gewoon rondloopt de rest is door buikgriep geveld!! -
28 November 2007 - 21:12
Mama Truus:
Hoi kanjers!
Gefeliciteerd met jullie prestatie. Heeft mijn duimen toch geholpen.
Geniet van de laatste dagen.
Groetjes en veel liefs. -
28 November 2007 - 21:47
Thijs En Nelleke:
Geweldig, kanjers van ons! Toch ondanks alle vermoeienissen, een geweldige belevenis. Hier hebben wij voor jullie de snert al klaar staan en verheugen we ons op zaterdagmorgen. Geniet nog maar lekker van deze laatste dag en goede reis gewenst. Kus -
29 November 2007 - 21:36
Bas En Helga:
Na zo flink actief geweest zijn is het vast extra genieten van een beetje rust!! En nog even lekker genoten van de laatste zonnestralen? Hier iets minder warm.... Goede reis terug en tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
